Blikjes cultuur

gezien: 20/11/2019, vroege  try-out in Hof88, Almelo Iets zeggen over Stefano Keizers kan alleen maar met een enorme slag om de arm over wat en wie je nu eigenlijk gezien hebt. Deze bijzondere entertainer neemt je alle kanten mee op en zeker ook in de maling. Het begint al met zijn naam... hij noemt zich Stefano Keizers, maar feitelijk is dit een personage. Zijn echte naam is Gover Meit. Hij studeerde in 2009 af aan de Rietveld Academie. En heeft daarna via een carrière als zanger, eindredacteur en presentator het podium opgezocht als kleinkunstenaar. Maar zijn personage Stefano Keizers heeft ook een complete biografie: o.a. geboren in Kameroen, even getrouwd geweest met het zeilmeisje Laura Dekker en winnaar van Maestro 2019 ! Als zijn personage heeft hij wel degelijk de Slimste Mens gewonnen in het seizoen 2016-2017. In Sorry baby lijkt hij zich tegenover de hele wereld te willen excuseren voor zijn bestaan. Aan zijn geliefde (?), die hij met onderbrekingen aan de telefoon heeft

Gisteravond in de Stadsschouwburg Nijmegen eindelijk Amadeus gezien. Een samenwerking tussen de Theateralliantie, Het Nationale Theater en Opera Zuid. Hij stond al tijden geboekt, en ik ging dan ook met hoge verwachtingen. Nooit handig en ook nu moest ik in de loop van de avond meermaals die verwachtingen bijstellen. Het verhaal begint in een verpleeghuis, waar op slimme wijze het live orkest als bewoners worden opgevoerd. Vanuit het perspectief van de oude Salieri wordt teruggekeken op de opkomst en ondergang van Wolfgang Amadeus Mozart. In een verpleeghuis kijkt hij met schaamte terug op de rol die hij daar zelf in heeft gespeeld. Prachtig universeel is het - geromantiseerde, maar werkelijk gebeurde - verhaal over deze beide mannen : de gearriveerde, sociaal geliefde Salieri die helemaal binnen de normen en waarden van het Weense establishment in de 18e eeuw past, naast de geniaal creatieve, maar totaal onaangepaste Mozart, die aanvankelijk toch iedereen, tot aan de keizer toe,

(gezien: 13 november 2019, Carré) Een afgeladen vol Carré op een 'gewone' woensdag in november. Uit allerlei richtingen komt een bont gezelschap van veelal lesbische stellen en/of vriendinnen, maar ook meer dan genoeg mannen en andere nieuwsgierige geesten, naar de ingang van Carré. Vanavond treedt Hannah Gadsby op. Hoewel Hannah al sinds 2006 aan de weg timmert als comedian, is ze sinds haar show Nanette op Netflix een hit is geworden, niet meer van de buis en uit de entertainmentwereld weg te slaan. Terwijl dat eigenlijk wel het doel van die show was: een laatste kritiek op het hypocriete systeem om daarna te stoppen als comedian. De onverwachte spin-off was echter dat iedereen nieuwsgierig naar deze Tasmanian devil was geworden en naar haar beweegredenen. Overal was ze te gast, tot en met een heuse Ted-talk aan toe ! En zoals dat gaat: het zou wel idioot zijn geweest om te stoppen als comedian, nu ze opeens wereldwijd de aandacht heeft. Hannah Gadsby is kunsthistorica (B

Afgelopen vrijdag mocht ik een prachtige jeugdvoorstelling meemaken in de Deventer Schouwburg (dank je wel, Alex!). Het was een samenwerking van Theater Sonnevanck met de Nederlandse Reis Opera: Zwijnenstal. Tekst en regie zijn van Marije Gubbels en de verschillende dierenrollen worden gespeeld door Ilse Warringa, Rop Verheijen, Freek den Hartogh en Whitney Sawyer. Simpelweg wisselen van hoofddeksel maakt meteen duidelijk welk dier er aan het woord is. Daarnaast twee leuke muzikanten die 'on stage' het geheel begeleiden: Robbrecht van Cauwenberghe en Frank Stukker. In het stuk zie je heel duidelijk Animal Farm van George Orwell terug. Dat is voor de volwassenen leuk, maar voor de kinderen zijn er ook meer dan genoeg dingen in verwerkt om over na te denken. Alles begint met rozengeur en maneschijn als de mensen verdreven zijn van de boerderij, die dan ook plotsklaps omgedoopt wordt tot 'Dierenboerderij'. Maar al snel blijkt dat - om iedereen van voer te voorzien - er t