Blikjes cultuur

gezien: 4 dec 2019, Lux Nijmegen Wat nog te schrijven over Parasite, de waarschijnlijk meest besproken en bekroonde film van 2019? Een Gouden Palm in Cannes en recentelijk nog alle mogelijke Oscars, inclusief als eerste niet-engelstalige film ooit de Oscar voor Beste film ! Ik ging daar dus ook niets aan toevoegen. Maar... er werd me toch sterk aangeraden er wel iets over te schrijven vanuit mijn perspectief, dus bij deze dan toch. Parasite is een meer dan prachtige film van de Zuid-Koreaanse regisseur Bong Joon Ho, die al eerder van zich liet horen met bijzondere films. Het lijkt alsof hij alle genres binnen de filmtaal aan het verkennen is. En in Parasite gooit hij maar liefst een genre of vier tegelijk en door elkaar in de strijd. Van tragisch naar komisch naar horror naar sociaal-maatschappelijk kritisch. Het zit allemaal in deze film over verschillende lagen van de zuid-koreaanse bevolking. Het gezin Kim dat de hoofdrol speelt woont in een kelderwoning, waar ze nauwelijks d

gezien: 8 februari 2020, Stadstheater Arnhem (première) Sarah Moeremans (regie) en Joachim Robbrecht (script) hebben bij TG Oostpool in de afgelopen jaren een onderzoek gedaan naar sprookjes en legendes en het resultaat was een herijking van een aantal daarvan. De verhalen zijn ooit in de wereld gekomen omdat ze een bepaalde zeggingskracht hadden, misschien wel een waarschuwing inhielden. Maar wat zijn die sprookjes nu nog waard? Langs de meetlat van Moeremans en Robbrecht blijven de verhalen overeind, maar worden er hedendaagse elementen aan toegevoegd. In Robin Hood, de eerste van de trilogie, kwam activisme aan bod en de tegenstelling tussen arm en rijk. Bambi werd als een professioneel slachtoffer geportretteerd, die - als een Kim Kardashian - zijn rol ten volle uitbuit. En in deze afsluiter worden de rattenvanger, de ouders en de kinderen van Hamelen tegenover elkaar gezet in een rechtbankdrama dat zijn weerga niet kent. Vragen over huidig ouderschap in combinatie met de snelle

gezien: 7 februari 2020, Parkgebouw Rijssen Man, wat een krachttoer van Yora Rienstra. Ze speelt de tweede voorstelling over Emma Nieuwenhuis, naar de boeken van Myrthe van der Meer alsof het de gewoonste zaak van de wereld is te schakelen tussen allerlei emoties, personages en stemmingswisselingen. Alleen dat al maakt deze voorstelling het meer dan waard om te kijken. Je krijgt een inkijkje in het denken en de beleving van een manisch-depressieve patiënt. Inclusief het langzaam opkomende besef bij Emma zelf dat ze toch nog niet helemaal beter is. Sterker nog, dat ze nooit helemaal beter gaat worden. Wat dit met haarzelf doet, haar psychiater, haar vriend Sergei en de medewerkers en mede-patiënten in de instelling waar ze zit wordt volstrekt inzichtelijk gemaakt door Yora Rienstra. Hiervoor heeft ze alleen maar een microfoon, een kruk en een vloerkleedje tot haar beschikking. Maar je ziet haar en haar omgeving door alle fases van haar ziekte proces gaan. Deze tweede voorstelling i

gezien: 2-2-2020 (Hof88, Almelo) - late try-out Ik volg Thijs Kemperink al sinds zijn eerste voorstelling... natuurlijk met een warm plekje in mijn hart als geboren Tukker. Maar ook omdat Thijs iets nieuws biedt binnen dit geografische deel van het spectrum, naast Herman Finkers, Helligen Hendrik, André Manuel. Van zijn nieuwe show, intussen alweer zijn vijfde (!), mocht ik een late try-out zien bij vriend Joris Kemps in Hof88, Almelo. Thijs neemt in deze voorstelling als centraal thema de leugen: is een leugen iets dat je moet zien te voorkomen of is 'een leugentje om bestwil' juist een heel mooie manier om mensen in hun waarde te laten en de samenhang met je omgeving te bewaren? Aan de hand van verschillende voorbeelden en personen neemt hij ons mee in zowel de voors en tegens hiervan. Hierbij is zijn basis zoals altijd Albergen, waar hij nog steeds woont, met zijn vrouw en dochtertje. Inmiddels in het voormalige huis van zijn ouders, dat ook nog in de show een rol speelt