Oerol 2019 - een feestje !

Net als voorgaande jaren was ik weer (bijna) heel Oerol aanwezig op Terschelling. Fietsend over het eiland hoef je je maar over 2 dingen zorgen te maken. Waar ga ik eten & drinken en hoe laat is mijn volgende voorstelling (en fiets ik hard genoeg om deze te halen) ? In wisselende samenstellingen (geliefde, familie, vrienden, collega's) heb ik weer een mooie reeks voorstellingen, muziek en andere zaken mogen zien & horen.

Vrijdag 14 juni

Botanical Wasteland – Theater Rotterdam / Boobaerdt/VanderSchoot / Touki Delphine

Vanuit de zwoele buitenlucht de koele loods van Wiegman in voor de eerste Oerol voorstelling dit jaar. Mijn heldinnen Suzan Boogaerdt en Bianca Van der Schoot zijn een samenwerking aangegaan met de muzikanten van Touki Delphine voor een nieuwe reeks voorstellingen. het thema is de veranderende wereld waarin de mens misschien wel een vervangbaar wezen is. Met het scheppingsverhaal als startpunt werkt het collectief toe naar een groene oase waarin steeds andere levens- of robotachtige vormen ontstaan. Een mooie soundscape onderstreept de ontwikkeling.

Het geheel is meer een installatie met een tijdsverloop erin verwerkt dan een klassieke voorstelling. Dit is een richting die BvdS al met de voorstelling Bimbo is gaan inzetten. Het levert voor mij de vraag op wanneer iets nog een voorstelling is en wanneer het een dynamisch kunstwerk geworden is?

De ratten de riten en het ritme – Orkater / Lars Doberman

De mannen van Lars Doberman ontvangen ons in een setting die ze aanduiden als druïde-cirkel. De bezoekers worden onderdeel gemaakt door ze een gewaad aan te laten trekken. Het geeft inderdaad een gevoel van verbondenheid met elkaar en de voorstelling en gaandeweg de voorstelling komen we steeds meer in een reflectieve, rustige gemoedstoestand terecht. Het verhaal van de rattenvanger van Hamelen wordt voorgedragen terwijl er mooie sfeermuziek met uitstapjes naar echt coole jazz als omlijsting wordt gemaakt.

Maar gaandeweg bekruipt je wel het gevoel dat niet duidelijk wordt wat de makers eigenlijk willen zeggen. Ook de afsluiting had voor mij een wat grotere finale mogen zijn.

Immens – Theater Utrecht

Vincent van der Valk ontvangt ons als een doorgetripte muzikant/performer die de hele groep probeert voor hem en datgene wat hij nog gaat laten zien en horen te winnen. Dit lukt maar deels, er heerst een lacherige sfeer van joligheid. Maar eenmaal op de volgende locatie aangekomen worden we meegezogen in een deliriumachtige lange brainwash waarin diverse filosofieën langskomen, vooral Friedrich Nietzsche, maar die door ‘Frits’ volkomen naar zichzelf toe en op zijn eigen leven betrokken zijn. Soms lucide, soms waanzinnig. Mooie aanvulling op zeker moment door een projectkoor dat als een klassiek Grieks koor commentaar levert en hem tegelijk verbaal ondersteunt. Een krachttoer van Van der Valk, in regie van Casper Vandeputte, waarvoor je tot slot alleen maar vol bewondering een staande ovatie kan geven. Terwijl het van Frits niet hoeft, dat klappen. Alleen als we het zelf echt willen...

Zaterdag 15 juni

Decemberdagen – Rudolphi Producties

Helen Kamperveen, Manoushka Zeegelaar Breeveld, Noah Blindenburg: 3 zwarte actrices. Moeder en jongste dochter wonen in Nederland, de andere dochter in ‘de tropen’, wat Suriname blijkt te zijn. Vader is recent overleden en de oudste dochter komt over voor kerstmis. Er blijken wat geheimen onder het vloerkleed te liggen, die langzaam boven water komen. Mooi samenspel van de actrices.

Toch kon de voorstelling me niet steeds boeien. Het tempo was te laag, het plot werd wel erg ‘in your face’ aangekondigd. Geschreven door Esther Duysker en geregisseerd door Jette Derlagen.

Othello – Karina Kroft

De hit van de dag… Na aanvankelijk een beetje angst te ontwikkelen dat de voorstelling het integraal voorlezen van de tekst zou worden, kantelde het perspectief (meermaals) toen de drie jonge, steengoed spelende, actrices hun rollen begonnen te wisselen. Steeds weer verrassing van het in en uit de rollen stappen, met het bekende Shakespeare verhaal als leidraad. Niet alleen genders liepen door elkaar, ook kleuren werden op de hak genomen: Othello als een boze witte man laten spelen door een zwarte vrouw en ga zo maar door. Actueel en zeer ter zake doend ! Fijn samenspel van Stacyian Jackson en Eva Layla Schipper, in dit eerste weekend begeleid door Ayisha Siddiqi, die begint als een bijna sympathieke Jago. Na het eerste weekend wordt haar rol (of liever rollen) gespeeld door Soumaya Ahouaoui.

Wij, de verdronkenen – Walpurgis / BOT / Kloppend Hert

Kort gezegd: veel spektakel, geen goed verhaal. Met uitzondering van de jonge hoofdrolspeler en de mannelijke (opera-)zanger. Het geluid was ook nog ’ns erg slecht. Geen idee waarom dit de openingsvoorstelling was, behalve dan dat het verhaal over zee en zeemannen gaat.. Gelukkig hadden we Schylger juttersbitter bij ons voor de nodige demping.

Zondag 16 juni

In order of disappearance – Bart van de Woestijne

Slechts 8 mensen hebben telkens toegang tot deze voorstelling, waarin je, deels wandelend, op een bijna therapeutische manier geleid wordt naar een toestand van niet-zijn. Uiteindelijk belandt je in een houten kubus, waar je als het ware steeds meer uitgewist wordt tot er niemand meer is die jou mist en al jouw eigenschappen overgedragen zijn aan een identieke ander.

Mij ontging het nut van deze exercitie en ik werd zelfs wat bozig door het dwingende karakter van de voice over, die je steeds opdrachten gaf of je dingen liet voorstellen. Wel goed dat het lukte om deze emotie op te roepen. De voorstelling is onder begeleiding van Alexandra Broeder gemaakt en dat laat zich zien. Maar bij Alexandra Broeder is de noodzaak van haar voorstellingen altijd volstrekt duidelijk en hier blijf ik met een zeer onbevredigend gevoel in mijn "hokje" achter.

One million people and me – Veerle van Overloop / SHELFISCH productions / Club Guy & Roni

Opnieuw een koptelefoon op, dit wordt zo langzamerhand een Oerol 2019 thema. Wandelend achter Veerle van Overloop aan krijgen we een verhaal over een zelfmoord te horen. Een biografie van een 25-jarige die nooit ouder zal worden en ook niet meer kan uitleggen wat haar tot haar daad heeft gedreven. Voor mij moeilijk te verstaan, maar ik heb wel heerlijk door het landschap gewandeld in ganzenpas.

Shake Shake Shake – De Dansers

De redding van de dag komt van De Dansers, die intussen een vaste Oerol waarde aan het worden zijn. Dansers die ook muzikanten zijn en in wisselende muzikale samenstelling zelf live muziek maken bij hun voorstelling. Ik word er acuut vrolijk van, ook al zijn de teksten niet zo vrolijk als de muziek doet vermoeden. Aanrader!

Maandag 17 juni

Held – Likeminds / Studio Figur

Leuke kindervoorstelling voor de allerkleinsten. Papa, mama en kind gaan op vogeljacht. Poppentheater dat door de kinderen volop en interactief beleefd wordt, een genot om tussen deze roepende en wijzende kinderen te zitten.

Secret Session - Ruben Hein

In een zonovergoten pluktuin neemt Ruben Hein ons allemaal voor zich in door een aantal geheimen met ons te delen, waaronder zijn liefde voor vogels kijken. Opnieuw lijkt er een thema van de dag te ontstaan, vogels spotten! Fijne muziek afgewisseld met leuke inkijkjes in zijn leven. Ruben wou eigenlijk niet stoppen en van mij mocht hij ook nog wel ff doorgaan. Maar de organisatie van Oerol was streng…

Futuristen – Nieuw Utrechts Toneel / De Nwe Tijd

Wow! Wat een geweldig concept: in een week tijd gaan de futuristen op een creatieve manier in gesprek met wetenschappers, het publiek, elkaar en zichzelf. Steeds met een onderdeel van het overkoepelende thema toekomst. Op het einde van deze Oerol week gaan ze hieruit een manifest opstellen en verspreiden met alle stellingen die in de loop van de week verzameld worden. Teksten, muziek, scenes, discussies. Alles kwam langs, onder leiding van Captain Greg Nottrot. Een oppepper van jewelste.

N.B. Aan het einde van de week is daadwerkelijke een manifest opgesteld. Ik miste hierin helaas de stellingen die op “onze” avond waren opgemaakt. Zie voor het complete manifest:
https://www.theaterkrant.nl/nieuws/oerolproject-leidt-tot-nieuw-futuristisch-manifest/

Dinsdag 18 juni

Lost tango – Orkater / Via Berlin / Ragazze Quartet

Via Berlin, Ragazze Quartet en het tangotrio van Carel Kraayenhoff, aangevuld met twee mooie dansers van Club Guy and Roni. Een prachtige muziektheatervoorstelling over het schip Esperanza, dat van drie zussen is (vertolkt door Dagmar Slagmoolen, Meral Polat en Rosa Arnold). Hun vader, Carel Kraayenhof als Papa Tango, is in ernstige mate aan het vegeteren in een rolstoel en speelt slechts nog bandoneon. Gaan ze in op het aanbod van een rijke Mexicaanse zakenman om het schip te verkopen?

En intussen in De Rustende Jager speelt The Pianohouse dagelijks, zowel ’s middags als ‘s avonds. Ik blijf hangen op weg naar Hoorn. Neef Roy in ’t Veld is lekker op dreef, maar er zitten ook onvermoed goede zangeressen in het publiek.

The HM Concert - Naomi Velissariou & Permanent Destruction

Net als vorig jaar bij The Sarah Kane Concert weer gruwelijke, dreinerige electropop, nu op basis van teksten van Heiner Muller. Ongemakkelijke zinnen met - ondanks jezelf - een hoog meezing-gehalte. Herhaling en nieuwe bewerking van “Rape me ‘till I come” uit the Sarah Kane concert van vorig jaar. Ook die was nog in mijn geheugen blijven hangen. Uiteindelijk laat Naomi zich met doornenkroon op kruisigen en verbranden, schijnbaar de enige uitweg uit deze hel. Benieuwd wat haar volgende stap wordt, want dit theatrale concert concept lijkt nu afgerond.

Woensdag 19 juni

Eindgebruiker - Waterlanders

Prometheus creëerde de mensen en bracht uiteindelijk in een daad van ongehoorzaamheid aan zijn vader Zeus het vuur naar deze wezens. De Waterlanders geven in korte scenes weer hoe de mensen er vervolgens een zootje van maken. Goedbedoelde Ideeën om het tij te keren verzanden telkens in mislukkingen. Een mooie finale waarin het vuur door een aantal spelers gezamenlijk aangewakkerd wordt. Is er dan toch nog hoop voor ons, de mensen?

Ilias – Orkater / De Nieuwkomers

Mooi openingsbeeld met vier krijgers op de duinrand en een prachtig decor in dit duin. Daarvoor krijgt de voorstelling Ilias van de Nieuwkomers alvast krediet. Het toont de dagelijkse ongemakken van de oorlog met Troje als een modern legeronderdeel met jonge helden als Achilles, Patroklos, Agamemnon en Odysseus. De rede, tevens Helena van Troje, wordt vertolkt door een vijfde acteur, Jesse Mensah. Deze heeft een overwegend vrouwelijke gedaante en stelt kritische vragen aan de “jongetjes” die oorlogje spelen zonder zelf goed te weten waarom. De aan het begin van deze voorstelling opgewekte belofte wordt niet helemaal ingelost, maar het was zeker geen straf in een duinpan met en lekker zonnetje te kijken hoe de soldaten zich in het zweet werken zonder zicht op verlossing.

Yallah! Yallah! op Westerkeyn

De deejays zelf waren niet echt interessant om naar te kijken en om onverklaarbare redenen werd opeens een Arabische versie van Skyfall door een live zanger uitgevoerd. Maar de muziek was wel lekker. Een zonnige mix terwijl het intussen toch echt afkoelde. Al dansend bleef je het zomerse gevoel makkelijk behouden.

Donderdag 20 juni

Woestijnjasmijntjes – George en Eran producties / de Toneelmakerij

De kindervoorstelling over bootvluchtelingen van George & Eran op Oerol, ik had er veel zin in !

Ik begrijp dat ze graag gebruik wilden maken van alle mogelijkheden die het meertje van Hee biedt om de overtocht met een louche “zee ezel” te kunnen verbeelden, maar waarom moesten we drie keer van locatie wisselen? Bij de laatste wissel duurde het zolang voor iedereen weer zat, dat je volkomen uit het verhaal was. Jammer, want de voorstelling is van zichzelf sterk genoeg om klein te houden. De opzet van Woestijnjasmijntjes vertoonde duidelijke parallellen met Alice in Wonderland. Het uitbundige spel van Jonata Taal, die o.a. Koen het Konijn speelde, maakte veel goed. 

In search of democracy 3.0 – Stichting Nieuwe Helden / ARSENAAL / Het Zuidelijk Toneel

Lucas de man, Eva Meijering en Sarah Eisa gaan met de bezoekers in dialoog over democratie. Eerst krijgen we een kleine geschiedenisles over democratie door de eeuwen heen en daarna worden steeds wisselende delen van het publiek in de gelegenheid gesteld eigen input voor de ideale democratie te geven.

En toen wonnen de Oranje Leeuwinnen met 2-1 van Canada!

Who’s afraid of Charlie Stevens? – Romana Vrede & Club Gewalt

Romana Vrede heeft een intrigerende voorstelling over haar autistische zoon gemaakt. Naakt portret - soms letterlijk - van een moeilijke, maar liefdevolle relatie. Mooi is het idee om Charlie door drie jonge theatermakers van Club Gewalt te laten spelen om het overweldigende ervan gestalte te geven.

Bobby Baxter - Urland

Dit is ‘m dan, dé voorstelling van Oerol dit jaar!

Met weinig meer dan licht en een griezelig mooie soundscape als begeleiding voert Thomas Dudkiewicz ons mee in een griezelige vertelling, waarin het perspectief steeds kantelt. Perfect Engels, met allerlei accenten bij verschillende personages maken glashelder dat het kwaad misschien wel een oorsprong en geschiedenis heeft, maar tegelijk onvoorspelbaar en onverklaarbaar is.

Kruipt onder je huid...
zie ook: https://www.theaterkrant.nl/recensie/bobby-baxter/urland

Vrijdag 21 juni

Screws – Alexander Vantournhout

Het is direct volstrekt duidelijk waarom deze voorstelling zo heet. De lijven van de dansers draaien in elkaar alsof ze samen één organisme zijn. Steeds anders, soms met twee mensen, soms met meer. Het publiek liep steeds mee naar een nieuwe setting met een nieuwe impuls. In dit geval leverde dat wel steeds een nieuwe spannende locatie op. Fietsers langs de haven konden onverwachts meekijken met delen van de voorstelling. Een mooie afsluiter van Oerol 2019!