Bloemenduel van Groots en Meeslepend (Steef de Jong & Louis van Beek)

gezien: 10 december 2020, De Groene Engel (Oss)

Wat was het een feestje om - na maanden van culturele afsluiting - in een 'echte' theaterzaal te zitten voor een 'echte' theatervoorstelling. Met een exquise gezelschap van 30 mensen (2 x op 1 avond uitverkocht), mochten we kijken en luisteren naar Steef de Jong en Louis van Beek, die samen een operette hadden geschreven voor maar liefst 80 vrouwen: Steef verzorgde de muziek, Louis het libretto. Helaas noopt de huidige tijd - lees: corona - hen ertoe dat zij zelf deze operette moeten uitvoeren. Dit is natuurlijk een vette knipoog, want Groots en Meeslepend is juist bekend van de kleine, intieme operette-voorstellingen met hooguit 3 mensen op het podium.

Met de wetenschap van nu ben ik nog blijer dat ik nog van deze voorstelling heb kunnen genieten. Ik kan hier minstens drie van de komende vijf lockdown-weken nog cultureel op teren.

De heren hebben een voorstelling met een klassieke operette-opbouw gemaakt: een ouverture, 2 aktes en epiloog. Om een beetje de suggestie van een vol podium te wekken hebben ze een aantal beschilderde decor-doeken opgehangen die door henzelf afwisselend opgetrokken en neergehangen worden en vertolken ze met een lekker uitvergrote mimiek verschillende personages.

Steef speelde de ouverture op de piano, die bij de 1e akte een pianola blijkt te zijn: met voetbediening kunnen de heren steeds een volgend lied inzetten. Gedurende de hele voorstelling blijft een ingenieuze afwisseling tussen live pianospel en de 'voorgeprogrammeerde' pianola terugkomen. 

Het verhaal is gebaseerd op een waargebeurde geschiedenis: twee adellijke dames, de hooghartige gravin Anastasia von Kielmansegg en de bruisende prinses Pauline Clementine Marie Walburga von Metternich-Winneburgen, zorgen in in 1892 met een vrouwenduel voor de nodige opwinding in Liechtenstein en Wenen. De aanleiding was - hoe toepasselijk - een geschil over bloemschikken. Maar tussen de regels door wordt er ook een lans gebroken voor de positie van de vrouw eind 19e eeuw: het blijkt het allereerste duel tussen twee vrouwen te zijn, dat dan ook veel bekijks weet te trekken.

Regie voerde zoals altijd Ina Veen. Ze weet nog steeds de juiste balans te maken tussen educatief, zonder meer grappig, uit de bocht vliegend en weer keurig op het spoor belanden. Chapeau !

Op het eind zag ik - als trouwe Groots en Meeslepend fan - nog een typisch klein Steef-dingetje: de map die door de ober (nee, kelner ;-)) gebracht wordt en omgeklapt 2 kartonnen glazen tevoorschijn toverde. Dat is het enige dat ik misschien heb gemist in deze voorstelling: de ingenieuze, kleine decordingetjes waar Steef zoveel furore mee heeft gemaakt. Maar verder in alle opzichten een meer dan geslaagde voorstelling. Ga straks na die lockdown alsnog kijken en genieten !