Do The Right Thing - A Spike Lee Joint (1989)
gezien: 17/6/2020, Lux (Nijmegen)
Wat was het een feestje en tegelijk een wrang actueel weerzien met Do The Right Thing. Het was in 1989 de tweede speelfilm van Spike Lee, na She's gotta have it. Wat toepasselijk en mooi dat juist deze film in deze zomer opnieuw in roulatie wordt gebracht in een gerestaureerde 4K versie. Met goedkeuring van "the master himself".
Het gegeven is simpel, maar tegelijk ook heel gelaagd: op een hele warme dag in Brooklyn lopen de spanningen tussen de verschillende inwoners van een straat op. Verzamelplekken zijn de trappen van de appartementsgebouwen en Sal's Pizzeria. Uiteindelijk komt het tot een gewelddadige uitbarsting, in en rond diezelfde pizzeria.
Knap hoe Spike Lee alle groepen en individuen zowel sympathieke als onsympathieke trekken meegeeft. De dialogen zijn wel exemplarisch, maar tegelijk ook heel voorstelbaar. Net als de denkwijzen van alle protagonisten. Zo vind je Pino, zoon van Sal (John Turturro !) een racistische hardliner, maar hij heeft wel gelijk als hij er bij zijn vader op aandringt dat ze hun pizzeria beter in "hun eigen wijk" kunnen voortzetten.
Mooi zijn de karakters, korte scenes en de kadrering: alle shots zijn heel kleurrijk, het zijn vaak bijna theatrale scenes: De typische discussies tussen de Italiaanse Sal en zijn twee zonen, de drie oude (wijze?) mannen die alle gebeurtenissen van commentaar voorzien, de oude dame Mother Sister die zich heel stoer voordoet, maar stiekem wel een zwak heeft voor de alcoholische Da Mayor. Pizzabezorger Mookie (een rol van Spike Lee zelf), die een bruggetje vormt tussen de diverse bevolkingsgroepen, maar wel degene is die de beslissende actie uitvoert waardoor alles ontploft. En Radio Raheem, die alleen maar Public Enemy op zijn veel te grote ghettoblaster laat horen.
Ook leuk: de film laat ons een vroege rol van Samuel L. Jackson zien als DJ Daddy Love, die alles vanachter een venster met muziek en wijze woorden begeleidt. En Gus Fring uit Breaking Bad (Giancarlo Esposito) is onherkenbaar als heel jonge onruststoker Buggin'Out, die het lontje steeds meer van vuur voorziet.
Aan het eind van de film wordt een aantal namen genoemd. Dat waren in 1989 voorbeelden van zwarte mensen die door onterecht politiegeweld zijn omgekomen. Helaas kunnen daar anno 2020 nog een heleboel namen aan toegevoegd worden.
Wat was het een feestje en tegelijk een wrang actueel weerzien met Do The Right Thing. Het was in 1989 de tweede speelfilm van Spike Lee, na She's gotta have it. Wat toepasselijk en mooi dat juist deze film in deze zomer opnieuw in roulatie wordt gebracht in een gerestaureerde 4K versie. Met goedkeuring van "the master himself".
Het gegeven is simpel, maar tegelijk ook heel gelaagd: op een hele warme dag in Brooklyn lopen de spanningen tussen de verschillende inwoners van een straat op. Verzamelplekken zijn de trappen van de appartementsgebouwen en Sal's Pizzeria. Uiteindelijk komt het tot een gewelddadige uitbarsting, in en rond diezelfde pizzeria.
Knap hoe Spike Lee alle groepen en individuen zowel sympathieke als onsympathieke trekken meegeeft. De dialogen zijn wel exemplarisch, maar tegelijk ook heel voorstelbaar. Net als de denkwijzen van alle protagonisten. Zo vind je Pino, zoon van Sal (John Turturro !) een racistische hardliner, maar hij heeft wel gelijk als hij er bij zijn vader op aandringt dat ze hun pizzeria beter in "hun eigen wijk" kunnen voortzetten.
Mooi zijn de karakters, korte scenes en de kadrering: alle shots zijn heel kleurrijk, het zijn vaak bijna theatrale scenes: De typische discussies tussen de Italiaanse Sal en zijn twee zonen, de drie oude (wijze?) mannen die alle gebeurtenissen van commentaar voorzien, de oude dame Mother Sister die zich heel stoer voordoet, maar stiekem wel een zwak heeft voor de alcoholische Da Mayor. Pizzabezorger Mookie (een rol van Spike Lee zelf), die een bruggetje vormt tussen de diverse bevolkingsgroepen, maar wel degene is die de beslissende actie uitvoert waardoor alles ontploft. En Radio Raheem, die alleen maar Public Enemy op zijn veel te grote ghettoblaster laat horen.
Ook leuk: de film laat ons een vroege rol van Samuel L. Jackson zien als DJ Daddy Love, die alles vanachter een venster met muziek en wijze woorden begeleidt. En Gus Fring uit Breaking Bad (Giancarlo Esposito) is onherkenbaar als heel jonge onruststoker Buggin'Out, die het lontje steeds meer van vuur voorziet.
Aan het eind van de film wordt een aantal namen genoemd. Dat waren in 1989 voorbeelden van zwarte mensen die door onterecht politiegeweld zijn omgekomen. Helaas kunnen daar anno 2020 nog een heleboel namen aan toegevoegd worden.
Reacties
Een reactie posten